Biografia Marii Montessori
Maria Montessori urodziła się w Chiaravalle we Włoszech w 1870 roku. Swoją edukację zaczęła w 6 -letniej szkole elementarnej w Rzymie. Następnie kontynuowała naukę w szkole technicznej Regia Scuola Tecnica Michelangelo Buonarroti. W latach 1892 – 1896 podjęła studia medyczne na Uniwersytecie Rzymskim. W 1896 roku jako pierwsza kobieta we Włoszech uzyskała tytuł Dottoressa w dziedzinie psychiatrii, a następnie zaczęła pracę w Klinice Psychiatrycznej, gdzie m.in. obserwowała dzieci upośledzone. Zaczęła też walkę o prawa kobiet.
W latach 1897 – 1898 dokształcała się w dziedzinie pedagogiki , studiowała dzieła z pedagogiki specjalnej oraz prowadziła prace badawcze w Klinice Psychiatrycznej. W roku 1900 objęła kierownictwo nad Instytutem Medyczno – Pedagogicznym dla kształcenia nauczycieli (Szkoła Ortofoniczna). Pracowała w tym czasie z dziećmi upośledzonymi, eksperymentowała z pomocami Sequina oraz własnego pomysłu. Opracowała w tym czasie podstawy metodyki pisania i czytania.
W 1907 roku otworzyła Casa dei bambini w rzymskiej dzielnicy San Lorenzo dla ok. 50 zaniedbanych dzieci w wieku 2 – 6 lat . Odkryła w tym czasie „polaryzację uwagi” (w swojej myśli pedagogicznej było to jedno z ważnych pojęć).
W 1909 roku odbył się I Międzynarodowy Kurs Szkoleniowy dla ok. 100 nauczycieli w Rzymie. Wydała w tym czasie pierwszą książkę pt: ” Il metodo della pedagogica scientifica all’ educatione infantile nelle casa dei bambini” (pol. wyd. „Domy dziecięce”1913)
W 1916 roku opracowała w Barcelonie podstawy metodyki wychowania religijnego.
W 1923 roku został jej nadany tytuł Doktora Honoris Causa przez Uniwersytet Durham w USA.
W 1929 zostało założone Association Montessori Internationale (AMI) z siedzibą w Berlinie. Montessori została jego prezesem, a jej syn Mario sekretarzem.
W 1939 wyjechała do Indii, gdzie przeprowadziła kursy w Adyar (dzielnica Madrasu). W 1940 z powodu wybuchu II wojny światowej została internowana na terenie Indii. W kolejnych latach przeszkoliła wraz z synem ponad 1000 nauczycieli. W tym czasie Montessori współpracowała również z Gandhim, Tagore, Neru.
W 1947 roku wygłosiła w UNESCO referat „Wychowanie i pokój” oraz odbyły się obchody 40 – lecia Casa dei bambini.
W 1949 roku Maria Montessori została wytypowana do pokojowej nagrody Nobla oraz odebrała Krzyż Legii Honorowej z rąk rektora Sorbony. Natomiast w 1950 roku została mianowana na profesora na Uniwersytecie w Perugii oraz nadano jej tytuł Honoris Causa Uniwersytetu w Amsterdamie.
Śmierć w 1952 przekreśliła plany podróży do Ghany w celu przeprowadzenia kursu dla nauczycieli afrykańskich. Została pochowana w Holandii.
